برای دریافت آموزش رایگان سرچ کنسول کلیک کنید: آموزش رایگان سرچ کنسول
سلام! نگین هستم. بیا امروز در مورد یکی از اون موضوعهای به ظاهر ساده، اما فوقالعاده حیاتی حرف بزنیم: «کلید» اتاق فرمان سئوی سایت شما، یعنی سرچ کنسول.
یادمه اوایل کارم، هر وقت پروژهی جدیدی میگرفتم، اولین چالش «گرفتن دسترسی» بود. راستش رو بخوای، همین مرحله یکی از حساسترین نقاط تماس (Touchpoints) بین یه کسبوکار و یه آژانس سئوئه. این لحظه، لحظهی اعتماده.
کارفرما از خودش میپرسه: «چه کلیدی بهش بدم؟ شاهکلید (Owner) یا کلید اتاق کار (Full)؟ نکنه کل سایت رو به هم بریزه؟»
این نگرانیها کاملاً طبیعیه. اگه ندونی هر سطح دسترسی دقیقاً چیکار میکنه، ممکنه یا اونقدر دسترسی کم بدی که سئوکار نتونه کارش رو بکنه، یا اونقدر زیاد که امنیت کل دارایی دیجیتالت رو به خطر بندازی.
توی این راهنمای کامل، قراره با هم، قدم به قدم، رمز و راز این «کلیدها» رو باز کنیم تا تو بتونی با خیال راحت و مثل یه متخصص، اتاق فرمانت رو مدیریت کنی.
قبل از اینکه عمیق بشیم، این جدول چکلیست سریع رو داشته باش. این جدول بهت میگه هر کلید برای کیه:
جدول چکلیست سریع: هر سطح دسترسی برای کیست؟
| سطح دسترسی | این فرد کیست؟ (نقش) | مثال واضح |
| Owner (مالک) | صاحبخانه (مالک واقعی سایت) | فقط خودت (مالک کسبوکار) |
| Full (کامل) | راننده حرفهای (متخصص سئو) | آژانس سئو یا مدیر سئوی داخلی |
| Restricted (محدود) | تماشاگر (گزارشگیر) | مدیر محتوا، کارآموز، مدیر بازاریابی |
سطوح دسترسی (Permissions) در سرچ کنسول چیست؟ (راهنمای انتخاب هوشمندانه)
فکر کن سرچ کنسول، «اتاق فرمان» یا «جعبه ابزار» اصلی سئوی سایتته. جایی که میتونی نبض سایتت رو بگیری، مشکلاتش رو ببینی و برای گوگل نقشه راه (Sitemap) بفرستی.
حالا سوال اینه: آیا کلید این اتاق فرمان رو به هر کسی میدی؟ قطعاً نه!
«سطوح دسترسی» دقیقاً یعنی همین؛ یعنی مشخص کنی چه کسی، چه کلیدی رو داشته باشه و چقدر اجازه داشته باشه توی این اتاق فرمان کارهات رو تغییر بده. راستش رو بخوای، انتخاب سطح دسترسی اشتباه، یکی از اون اشتباهات رایجیه که میتونه حسابی برات گرون تموم بشه.
من همیشه به بچههای تیمم میگم، دسترسی دادن مثل اعتماد کردنه. باید بدونی به کی و چقدر اعتماد میکنی. بیا با هم ببینیم هر کدوم از این کلیدها چیکار میکنن.
سطح ۱: Owner (مالک) – بالاترین سطح دسترسی
این سطح، «شاه کلید» مجموعه است. Owner یا مالک، خدای اون پراپرتی در سرچ کنسوله.
کسی که این دسترسی رو داره، میتونه هر کاری بکنه:
- همه اطلاعات رو ببینه.
- از همه ابزارها استفاده کنه.
- کاربران دیگه رو اضافه یا حذف کنه (حتی میتونه بقیه Ownerها رو حذف کنه!).
- تنظیمات اصلی سایت رو تغییر بده.
- و ترسناکتر از همه: میتونه کل پراپرتی (سایت) رو از سرچ کنسول حذف کنه.
توصیه شخصی من: این دسترسی رو فقط و فقط به کسی بده که به اندازه خودت بهش اعتماد داری. معمولاً فقط خود مالک کسبوکار و شاید مدیر فنی ارشد باید این سطح رو داشته باشن.
تفاوت کلیدی: مالک تأیید شده (Verified Owner) در برابر مالک نماینده (Delegated Owner)
اینجا یه نکته ظریف ولی حیاتی وجود داره. ما دو نوع «مالک» داریم:
۱. مالک تأیید شده (Verified Owner):
این همون کسیه که سایت رو در سرچ کنسول ثبت کرده. یعنی به گوگل ثابت کرده که «صاحب» واقعی این دامنه است (مثلاً با گذاشتن فایل HTML، تگ یا تنظیمات DNS). این فرد، ریشه و اساس مالکیته.
۲. مالک نماینده (Delegated Owner):
این فرد توسط «مالک تأیید شده» به سطح مالکیت ارتقا پیدا کرده. تمام اختیارات مالک رو داره، اما یه «مالک تأیید شده» همیشه میتونه دسترسی اون رو پس بگیره یا حذفش کنه.
تشبیه ساده: «مالک تأیید شده» صاحبخونه است و «مالک نماینده» مدیر ساختمونیه که شاهکلید رو از صاحبخونه گرفته. مدیر ساختمون قدرت زیادی داره، اما صاحبخونه همیشه میتونه عوضش کنه.
سطح ۲: Full User (کاربر کامل) – دسترسی کامل به دادهها و ابزارها
این سطح، دسترسی محبوب منه! این همون سطحی هست که معمولاً به متخصص سئو یا اعضای تیم بازاریابی میدم.
یک Full User میتونه:
- تقریباً تمام دادهها رو ببینه (مثل گزارش Performance, Coverage و…).
- از ابزارهای مهمی مثل URL Inspection, Sitemap Submission و Removals استفاده کنه.
- به عبارتی، میتونه تمام کارهای روزمره و تخصصی سئو رو انجام بده.
اما تفاوت کلیدیش با Owner چیه؟
یه Full User نمیتونه کاربر دیگهای رو اضافه یا حذف کنه. یعنی میتونه ماشین سئو رو برونه، اما نمیتونه صاحب ماشین رو عوض کنه یا ماشین رو بفروشه! این یه سطح دسترسی امن و در عین حال کاملاً کاربردیه.
سطح ۳: Restricted User (کاربر محدود) – دسترسی فقط خواندنی (Read-only)
این سطح، کلید «اتاق مهمان» هست. کاربر محدود فقط میتونه بیاد، بشینه و نگاه کنه.
این افراد معمولاً فقط به دادههای اصلی (مثل گزارش Performance) دسترسی دارن. نمیتونن هیچ تغییری ایجاد کنن، نمیتونن سایتی رو ایندکس کنن یا حذف کنن، و نمیتونن تنظیمات رو ببینن.
این سطح برای چه کسانی خوبه؟
عالیه برای کارآموزها، کانتنترایترهایی که فقط میخوان ببینن کدوم کلمات کلیدی ورودی میارن، یا حتی مدیرانی که فقط یه گزارش کلی از وضعیت میخوان و قرار نیست کار فنی انجام بدن.
آموزش گام به گام: چگونه یک کاربر (User) جدید اضافه کنیم؟
قدم اول: ورود به Settings (تنظیمات) سرچ کنسول
اول از همه، وارد اون پراپرتی (سایتی) بشو که میخوای بهش کاربر اضافه کنی. حالا، توی منوی سمت چپ، اسکرول کن بیا پایین تا به «Settings» یا همون «تنظیمات» برسی. معمولاً آیکونش شبیه یه چرخدنده است. روش کلیک کن.
قدم دوم: انتخاب “Users and permissions” (کاربران و مجوزها)
تی صفحهی تنظیمات که باز شد، اصلاً گیج نشو. گزینهها زیاده، اما کار ما با همون گزینه اول یا دومه: «Users and permissions» (کاربران و مجوزها). پیداش کردی؟ عالیه، بزن روش.
قدم سوم: کلیک بر روی دکمه “Add user” (افزودن کاربر)
اینجا لیست تمام کسایی که به سایتت دسترسی دارن رو میبینی (شاید هم فعلاً فقط خودت باشی). دنبال یه دکمه آبیرنگ بگرد که روش نوشته «ADD USER». معمولاً گوشه سمت راست، بالاست.
قدم چهارم: وارد کردن ایمیل (اکانت گوگل) کاربر
یه پنجره کوچیک برات باز میشه. اینجا باید ایمیل اون شخصی که میخوای بهش دسترسی بدی رو وارد کنی.
نکته مهم از طرف من: حواست باشه، این ایمیل حتماً باید یه اکانت گوگل (جیمیل یا اکانتی که با گوگل رجیستر شده) باشه. وگرنه اصلاً کار نمیکنه!
قدم پنجم: انتخاب سطح دسترسی (Full یا Restricted) و تأیید
اینم از آخرین مرحله و مهمترین بخش تصمیمگیری. حالا باید انتخاب کنی این کاربر جدید چه قدرتی داشته باشه:
- Full (کامل): یعنی دسترسی کامل به همه ابزارها و گزارشها (همون که گفتم برای سئوکارها و اعضای اصلی تیم عالیه).
- Restricted (محدود): یعنی فقط میتونه گزارشها رو ببینه و دست به چیزی نزنه (برای کارآموز یا گزارشگیری مناسبه).
بعد از اینکه تصمیمت رو گرفتی (و یادت باشه که همیشه کمترین دسترسی لازم رو بدی!)، دکمه «Add» رو بزن. تمام! به همین راحتی یه همکار جدید به اتاق فرمان سئوی سایتت اضافه کردی.
چگونه دسترسی یک کاربر را تغییر دهیم یا حذف کنیم؟
این کار هم دقیقاً از همون مسیر قبلی انجام میشه. باز هم یادت باشه، برای این کارها باید «Owner» باشی.
آموزش تغییر سطح دسترسی (مثلاً ارتقا از Restricted به Full)
فرض کن اون کارآموزی که بهش دسترسی «Restricted» (محدود) داده بودی، حالا کارش خیلی خوب شده و میخوای بهش دسترسی «Full» (کامل) بدی تا بتونه سایتمپ هم ثبت کنه.
- دوباره برو توی Settings (تنظیمات).
- گزینه Users and permissions (کاربران و مجوزها) رو انتخاب کن.
- توی لیستی که میبینی، کاربری که میخوای دسترسیاش رو عوض کنی پیدا کن.
- برو ته ردیفش، روی اون سه نقطه (⋮) کلیک کن تا منو باز بشه.
- یه گزینهای میبینی به اسم Change permission (تغییر مجوز).
- روش کلیک کن و سطح دسترسی جدید (مثلاً Full) رو انتخاب و ذخیره کن.
به همین سادگی! حالا اون کاربر ارتقا پیدا کرده. برعکسش هم ممکنه؛ یعنی میتونی یه کاربر Full رو به Restricted تنزل بدی.
آموزش حذف کامل کاربر (Remove user) از پراپرتی
حالا سناریوی مهمتر: یه نفر (مثلاً یه فریلنسر سئو) پروژهاش با شما تموم شده و دیگه لازم نیست به «اتاق فرمان» سایتت دسترسی داشته باشه.
- دقیقاً مثل مرحله قبل، برو توی Settings > Users and permissions.
- کاربر مورد نظر رو توی لیست پیدا کن.
- روی همون سه نقطه (⋮) کنار اسمش کلیک کن.
- این بار، گزینهی واضح Remove access (حذف دسترسی) رو انتخاب کن.
- یه تأیید ازت میخواد، قبول کن و تمام.
اون کاربر بلافاصله دسترسیاش رو به اون پراپرتی از دست میده. کلیدش رو ازش گرفتی.
نکات امنیتی حیاتی هنگام حذف کاربر (مخصوصاً کارمندان سابق)
اینجا جاییه که میخوام یه تجربه شخصی رو باهات در میون بذارم. خواهش میکنم این بخش رو خیلی جدی بگیر.
مدیریت دسترسی کارمندانی که از تیم جدا میشن، یکی از حیاتیترین بخشهای امنیت دیجیتال کسبوکارته.
- سرعت عمل: به محض اینکه همکاری یه نفر با مجموعهی شما تموم شد (حتی اگه رابطهتون کاملاً دوستانه تموم شده باشه)، بلافاصله و در همون روز، باید دسترسیهاش از تمام ابزارهای حیاتی مثل سرچ کنسول، آنالیتیکس و… حذف بشه. این اصلاً به معنی بیاعتمادی یا بیاحترامی نیست؛ این یعنی «حرفهایگری» محض.
- مالکها (Owners) رو چک کن: این خیلی مهمه. اگه اون فرد دسترسی Owner (مخصوصاً Delegated Owner) داشته، حذف کردنش اولویت شماره یک شماست. یادت باشه، یه Owner میتونه بقیه رو حذف کنه، حتی خودت رو (اگه تو هم Delegated Owner باشی)! فقط «مالک تأیید شده» (Verified Owner) هست که خیالش راحته.
- چک کردن همه پراپرتیها: اگه چندتا سایت یا سابدامین داری (مثلاً
site.comوblog.site.com)، مطمئن شو که دسترسی اون فرد رو از همه پراپرتیها حذف کردی.
کوتاهی توی این مرحله میتونه بعداً دردسرهای بزرگی درست کنه. همیشه یادت باشه، امنیت اتاق فرمان، امنیت کل سایته.
مدیریت مالکان (Owners): افزودن، حذف و انتقال مالکیت
چگونه یک Owner جدید (Delegated یا Verified) اضافه کنیم؟
خب، ما دو راه برای اضافه کردن «مالک» داریم:
۱. اضافه کردن مالک نماینده (Delegated Owner):
این کار سادهست و دقیقاً از همون مسیری انجام میشه که کاربر Full اضافه میکردی، اما فقط یه «Owner» دیگه میتونه این کار رو بکنه.
- برو به Settings > Users and permissions.
- روی ADD USER کلیک کن.
- ایمیلش رو وارد کن.
- اما این بار در منوی کشویی دسترسی (Permission)، به جای Full یا Restricted، گزینه Owner رو انتخاب کن.
تمام! به همین راح … نه، صبر کن!
وقتی این کار رو میکنی، اون فرد تبدیل به «مالک نماینده» یا Delegated Owner میشه. یعنی یه مالک که قدرتش رو از تو گرفته.
۲. اضافه کردن مالک تأیید شده (Verified Owner):
این روش اصلاً ربطی به بخش «Users and permissions» نداره.
برای اینکه یه نفر «مالک تأیید شده» بشه، باید خودش فرایند «تأیید مالکیت» (Verify) سایت رو از اول انجام بده.
- اون فرد باید وارد سرچ کنسول خودش بشه و سایت شما رو به عنوان یه پراپرتی جدید (Add Property) اضافه کنه.
- بعد باید یکی از روشهای تأیید مالکیت (گذاشتن فایل HTML در هاست، اضافه کردن تگ به <head>، تنظیمات DNS و…) رو انجام بده.
- به محض اینکه گوگل تأیید کنه که اون فرد هم «صاحب» سایته، اون شخص به طور خودکار به عنوان یه Verified Owner جدید به لیست مالکها اضافه میشه.
تفاوت حذف مالک نماینده (Delegated) و مالک تأیید شده (Verified)
اینجا یه نکته فوقالعاده حیاتی وجود داره.
- حذف مالک نماینده (Delegated):
سادهست. مثل حذف کردن یه کاربر Full.
میری توی Settings > Users and permissions، اسمش رو پیدا میکنی، روی سه نقطه (⋮) میزنی و Remove access رو انتخاب میکنی. چون تو بهش این دسترسی رو داده بودی، خودت هم میتونی پسش بگیری.
- حذف مالک تأیید شده (Verified):
این رو نمیتونی از توی منوی «Users and permissions» حذف کنی!
چرا؟ چون اون فرد مستقیماً به گوگل ثابت کرده که صاحب سایته. تو نمیتونی به گوگل بگی «نه، اون صاحبش نیست»!
برای حذف یه «مالک تأیید شده»، باید اون «روش تأییدی» که استفاده کرده رو از روی سایتت حذف کنی.
- اگه فایل HTML آپلود کرده، باید اون فایل رو از هاست پاک کنی.
- اگه تگ Meta گذاشته، باید اون تگ رو از کد <head> سایتت برداری.
- اگه از طریق DNS تأیید کرده، باید اون رکورد TXT رو از تنظیمات DNS دامنهات پاک کنی.
بعد از اینکه این کار رو کردی، اون فرد همچنان توی لیست میمونه، اما اگه بخواد کاری بکنه، گوگل دوباره چکش میکنه و چون روش تأییدش رو پیدا نمیکنه، دسترسیاش رو میگیره.
سناریوی بحرانی: چگونه مالکیت سایت را به فرد دیگری منتقل کنیم؟
این سناریو خیلی رایجه، مثلاً وقتی میخوای سایتت رو بفروشی یا مدیریت کاملش رو به یه نفر دیگه بسپری.
«انتقال مالکیت» به معنی واقعی کلمه وجود نداره. کاری که باید بکنی اینه:
- مالک جدید رو «تأیید» کن: از فرد جدید بخواه که بیاد و سایت رو به عنوان «مالک تأیید شده» (Verified Owner) ثبت کنه (همون روشی که در بالا گفتم، مثلاً با آپلود فایل HTML).
- مطمئن شو که تأیید شده: حالا برو توی Settings > Users and permissions. باید اسم اون فرد رو توی لیست ببینی که جلوش نوشته Verified owner.
- خودت رو حذف کن (اختیاری): حالا که یه مالک تأیید شدهی جدید وجود داره، تو (مالک قبلی) میتونی خودت رو حذف کنی. چطوری؟ روش تأیید خودت رو از روی سایت بردار (مثلاً فایل HTML یا تگ متای خودت رو پاک کن).
این امنترین راه برای «تحویل دادن» کامل سایته.
اگر مالک اصلی (Verified Owner) در دسترس نبود چه کنیم؟
این بدترین و ترسناکترین سناریوی ممکنه.
فرض کن سایتی رو خریدی یا ادمین قبلی رفته و دیگه جواب تلفن هم نمیده، و اون تنها «مالک تأیید شده» بوده.
متأسفانه، گوگل هیچ راهی نداره که تو بهش زنگ بزنی یا ایمیل بدی و بگی «من صاحب جدیدم، اون قبلی رو حذف کن». گوگل فقط «کد» رو میشناسه.
تنها راهحل:
تو باید خودت دوباره مالکیت رو تأیید کنی.
- باید به هاست یا تنظیمات DNS دامنه دسترسی داشته باشی.
- برو توی سرچ کنسول خودت، سایت رو Add Property کن.
- یکی از روشهای تأیید (مثل آپلود فایل HTML) رو انجام بده.
- به محض اینکه گوگل تو رو به عنوان یه Verified Owner جدید بشناسه، تو کنترل کامل رو به دست میگیری.
حالا تو «شاهکلید» جدید رو داری. حتی اگه اون مالک قبلی هنوز توی لیست باشه، تو میتونی بری و روش تأیید اون رو (اگه پیداش کنی) از روی هاست پاک کنی تا کامل حذف بشه.
جدول مقایسه کامل: Owner در مقابل Full در مقابل Restricted
| قابلیت (Feature) | Restricted (کاربر محدود) | Full (کاربر کامل) | Owner (مالک) |
| — بخش گزارشگیری (H3) — | |||
| 👁️ مشاهده گزارش عملکرد (Performance): | ✅ بله | ✅ بله | ✅ بله |
| 📊 مشاهده گزارش پوشش (Indexing): | ✅ بله (فقط مشاهده) | ✅ بله | ✅ بله |
| 🔍 استفاده از ابزار URL Inspection: | ❌ نه | ✅ بله (و درخواست ایندکس) | ✅ بله (و درخواست ایندکس) |
| — بخش ابزارهای حساس (H3) — | |||
| 🗺️ ثبت و مدیریت Sitemap: | ❌ نه | ✅ بله | ✅ بله |
| 🚫 استفاده از ابزار Removals (حذف URL): | ❌ نه | ✅ بله | ✅ بله |
| 🚚 استفاده از ابزار Change of Address (تغییر آدرس): | ❌ نه | ❌ نه | ✅ فقط مالک |
| — بخش مدیریت کاربران (H3) — | |||
| 👥 اضافه/حذف/تغییر دسترسی کاربران: | ❌ نه | ❌ نه | ✅ فقط مالک |
| ⚙️ تغییر تنظیمات اصلی پراپرتی: | ❌ نه | ❌ نه | ✅ فقط مالک |
| 🗑️ حذف کامل پراپرتی (سایت): | ❌ نه | ❌ نه | ✅ فقط مالک |
مقایسه دسترسی به گزارشهای عملکرد (Performance) و پوشش (Indexing)
همونطور که توی جدول میبینی، کاربر Restricted (محدود) یه «تماشاگر» صرفه. میتونه بیاد ببینه چه خبره، گزارش عملکرد (کلیک، ایمپرشن و…) و وضعیت ایندکس صفحات رو ببینه، اما نمیتونه هیچ اقدامی بکنه. حتی نمیتونه یه URL رو برای ایندکس مجدد بفرسته.
اما کاربر Full (کامل) هم میبینه و هم میتونه اقدام کنه. میتونه یه URL رو Inspect کنه و بعدش دکمه «Request Indexing» رو بزنه.
مقایسه دسترسی به ابزارهای حساس (Removals, Change of Address)
اینجا تفاوتها حیاتی میشه.
ابزار Removals (حذف موقت URL) خیلی حساسه. استفاده اشتباه ازش میتونه یه صفحه مهم رو برای ۶ ماه از نتایج حذف کنه. برای همین فقط دسترسی Full و Owner این اجازه رو دارن.
اما ابزار Change of Address (مهاجرت کامل دامنه) دیگه آخر حساسیته! این یعنی به گوگل بگی «آقا من کلاً اسبابکشی کردم به این آدرس جدید». این کار فقط و فقط در اختیار «Owner» هست، چون یه اشتباه کوچیک اینجا میتونه کل سایت رو نابود کنه.
مقایسه قابلیت مدیریت کاربران (چه کسی میتواند کاربر اضافه یا حذف کند؟)
این بخش دیگه خیلی سادهست و قانونش مشخصه:
فقط و فقط Owner (مالک) میتونه درِ «اتاق فرمان» رو برای بقیه باز یا بسته کنه.
هیچ کاربر Full یا Restricted نمیتونه ببینه چه کسای دیگهای دسترسی دارن، چه برسه به اینکه بخواد کسی رو اضافه، حذف یا دسترسیاش رو عوض کنه. این قدرت، امضای انحصاری «مالک» سایته.
توصیههای تجربی (E-E-A-T): به چه کسی چه دسترسی بدهیم؟
💡 بهترین سطح دسترسی برای آژانس سئو (SEO Agency) چیست؟
توصیه من: Full User (کاربر کامل)
ببین، آژانس سئو «راننده» ماشین سئوی شماست. اونها باید بتونن فرمون رو بچرخونن، دنده عوض کنن و نقشه رو بخونن.
- چرا Full؟ چون یه آژانس سئو برای انجام کارهای روزمرهاش به ابزارها نیاز داره. باید بتونه سایتمپ ثبت کنه، خطاهای Coverage رو بررسی و Validate کنه، از ابزار URL Inspection برای ایندکس مجدد استفاده کنه و اگه لازم شد (که امیدوارم نشه!) از ابزار Removals استفاده کنه.
- چرا Owner نه؟ چون آژانس سئو «مالک» ماشین شما نیست. اونها راننده شما هستن. هیچ دلیلی نداره که یه آژانس بتونه کاربران شما رو مدیریت کنه، یا خدای نکرده، دسترسی خود شما رو کم کنه یا کل پراپرتی رو حذف کنه! دسترسی Full هم حرفهایه، هم امنه و هم کاملاً کافیه.
دسترسی مناسب برای برنامهنویس و توسعهدهنده وب (Web Developer)
توصیه من: Full User (اما اغلب موقتی)
برنامهنویس، «مکانیک» ماشین شماست. وقتی یه جای کار میلنگه (مثلاً Core Web Vitals افتضاحه یا خطاهای Schema زیاد شده)، اون باید بیاد زیر کاپوت رو ببینه.
- چرا Full؟ چون دولوپر فقط نباید گزارش رو ببینه، باید بتونه بعد از اینکه یه چیزی رو درست کرد، همون لحظه با URL Inspection تستش کنه و ببینه آیا مشکل از نظر گوگل حل شده یا نه. و بعدش بتونه دکمه «Validate Fix» رو توی گزارش Coverage بزنه.
- چرا گاهی Restricted؟ اگه فقط میخوای بهش بگی «این گزارش Core Web Vitals رو ببین»، شاید Restricted کافی باشه. اما تجربه من میگه این کار رو دو تیکه میکنه.
- توصیه تجربی: من معمولاً دسترسی Full میدم تا کارش رو کامل انجام بده. اما نکته مهم اینه: شاید لازم نباشه این دسترسی دائمی باشه. بعد از اینکه پروژه فنی تموم شد، میتونید دسترسیاش رو کم یا حذف کنید.
دسترسی مناسب برای مدیر محتوا و کارشناس بازاریابی (Content Manager)
توصیه من: Restricted User (کاربر محدود)
این گروه، «استراتژیستهای» شما هستن. اونها باید بدونن چه داستانی جواب داده و مردم دنبال چه داستانی میگردن.
- چرا Restricted؟ چون تمام چیزی که یه مدیر محتوا نیاز داره، توی گزارش Performance هست. اون باید ببینه مردم با چه کلماتی (Queries) وارد میشن، کدوم صفحات (Pages) محبوبن و نرخ کلیک چطوره. دسترسی Restricted تمام این «دادهها» رو بهشون میده.
- چرا Full نه؟ یه مدیر محتوا هیچ کاری با ثبت سایتمپ، حذف URL یا تنظیمات فنی نداره. دادن دسترسی Full بهشون، مثل اینه که به یه نویسنده، ابزار مکانیکی بدی. فقط گیج میشه و خطرناکه! ممکنه تصادفاً یه کلیک اشتباه بکنه و یه صفحه مهم رو حذف کنه.
چرا هرگز نباید دسترسی Owner را به سادگی واگذار کنید؟
اینجا رو لطفاً با دقت بخون. این خلاصهی تجربهی تلخیه که دیدم برای دیگران اتفاق افتاده.
دادن دسترسی Full مثل اینه که کلید ماشینت رو به یه نفر بدی.
دادن دسترسی Owner مثل اینه که سند ماشین، کلید خونه و وکالت تامالاختیار هم بهش بدی.
یه Owner میتونه:
- شما رو حذف کنه: بله، یه «مالک» میتونه بقیه مالکها (اگه Delegated باشن) یا همه کاربرهای Full رو حذف کنه.
- سایت رو حذف کنه: میتونه کل پراپرتی رو با تمام دادههای تاریخیاش از سرچ کنسول پاک کنه.
- سایت رو منتقل کنه: میتونه با ابزار Change of Address به گوگل اعلام کنه که سایت شما کلاً به یه دامنه دیگه منتقل شده.
قانون طلایی من:
تنها «مالک تأیید شده» (Verified Owner) باید مالک واقعی و حقوقی کسبوکار باشه. همین. هر کس دیگهای، از مدیرعامل گرفته تا بهترین آژانس سئوی دنیا، نهایتاً باید Full User باشه. این یه اصل امنیتی برای محافظت از دارایی دیجیتال شماست.
تفاوت “Users” و “Associates” چیست؟ (نکته تخصصی)
مفهوم “Users”: افرادی که به پنل سرچ کنسول دسترسی دارند
همونطور که تا الان کامل با هم حرف زدیم، بخش «Users» (کاربران) دقیقاً به آدمها و اکانتهای گوگل اشاره داره.
این بخش مشخص میکنه که «چه کسی» اجازه داره مستقیماً وارد آدرس search.google.com بشه، پراپرتی سایت شما رو انتخاب کنه و به پنل سرچ کنسول دسترسی داشته باشه. این دسترسی میتونه در سطح مالک (Owner)، کامل (Full) یا محدود (Restricted) باشه. پس Users = مدیریت دسترسی افراد.
مفهوم “Associates” (اتصالها): لینک کردن سرویسهای دیگر (مانند GA4، یوتیوب، …)
اما «Associates» یا «Associations» (اتصالها) اصلاً ربطی به لاگین کردن آدمها نداره.
این بخش درباره اتصال سرویسهای مختلف گوگل به همدیگه است تا بتونن پشت پرده با هم داده رد و بدل کنن. مثل یه جور «لولهکشی داده» میمونه.
مثلاً:
- اتصال به Google Analytics (GA4): این محبوبترین اتصاله. با این کار به آنالیتیکس اجازه میدی دادههای سرچ کنسول (مثل Queryها و CTR) رو بکشه و توی گزارشهای خودش (مثلاً در بخش Acquisition) نشون بده.
- اتصال به کانال YouTube: اگه کانال یوتیوب داشته باشی، با این اتصال میتونی دادههای مربوط به جستجوی ویدئوهات رو بهتر تحلیل کنی.
- اتصال به Google Ads: برای اینکه بتونی گزارش مهم «Paid & Organic» رو ببینی و عملکرد تبلیغاتت رو در کنار سئوی ارگانیکت مقایسه کنی.
پس Associates = مدیریت اتصال ابزارها.
چرا اتصال گوگل آنالیتیکس یک “User” محسوب نمیشود؟
این دقیقاً همون نکتهی کلیدیه که تفاوت این دو رو روشن میکنه.
وقتی تو گوگل آنالیتیکس رو به سرچ کنسول «Associate» (متصل) میکنی، در واقع به سرویس آنالیتیکس (به عنوان یه ابزار) اجازه دادی که بیاد دادههای سرچ کنسول رو بخونه و توی پنل خودش نشون بده.
این کار هیچ ربطی به دسترسی «آدمها» نداره.
بذار یه مثال بزنم که کامل جا بیفته:
فرض کن «نگین» (یعنی من) به پنل آنالیتیکس سایت تو دسترسی کامل داره، اما به سرچ کنسول سایتت هیچ دسترسی (حتی Restricted) نداره.
حالا، تو میری و این دو سرویس رو به هم «Associate» میکنی.
اتفاقی که میافته اینه: من (نگین) حالا میتونم وارد پنل آنالیتیکس بشم و اونجا گزارشهای سرچ کنسول رو ببینم.
اما… اگه من بخوام مستقیماً آدرس search.google.com رو باز کنم و وارد پنل سرچ کنسول سایتت بشم، اجازه ورود ندارم!
چرا؟ چون من یه «User» در سرچ کنسول نیستم؛ فقط ابزاری که من بهش دسترسی دارم (یعنی آنالیتیکس) به دادههای سرچ کنسول «متصل» شده.
عیبیابی و سوالات متداول (FAQ)
چرا نمیتوانم یک کاربر را اضافه کنم؟ (خطای سطح دسترسی)
جواب این سؤال تقریباً همیشه یکیه: چون شما «Owner» (مالک) نیستید.
این تجربهی مشترک خیلی از کاربرهای Full هست. میرن توی Settings (تنظیمات)، اما اصلاً گزینهی «Users and permissions» رو نمیبینن، یا اگه میبینن، دکمه «Add user» براشون خاکستریه و کار نمیکنه.
یادت باشه، همونطور که توی بخشهای قبلی کامل توضیح دادم، فقط و فقط «مالک» (چه مالک تأیید شده و چه مالک نماینده) میتونه کلیدهای جدید صادر کنه. اگر دسترسی شما Full باشه، میتونید از همهی ابزارها استفاده کنید، اما نمیتونید آدم جدیدی رو به «اتاق فرمان» راه بدید.
چرا نمیتوانم یک Owner را حذف کنم؟ (راه حل: حذف توکن وریفای)
اوه، این سناریوی حساسیه! میری توی لیست کاربران، روی اون سه نقطه (⋮) کنار اسم یه مالک کلیک میکنی… اما گزینه «Remove access» (حذف دسترسی) وجود نداره یا خاکستریه.
این اتفاق زمانی میافته که داری سعی میکنی یه «مالک تأیید شده» (Verified Owner) رو حذف کنی.
همونطور که قبلاً گفتم، شما نمیتونی کسی رو که مستقیماً به گوگل ثابت کرده صاحب سایته (با فایل، تگ یا DNS)، به سادگی از پنل سرچ کنسول حذف کنی. اون فرد «مالک نماینده» (Delegated) نبوده که تو بهش دسترسی داده باشی؛ اون خودش مالکیتش رو ثبت کرده.
راهحل چیه؟
باید بری سراغ اصل کاری، یعنی «روش تأیید» یا همون «توکن وریفای» (Verification Token) اون شخص:
- اگه با فایل HTML تأیید کرده، باید وارد هاست (cPanel یا DirectAdmin) بشی و اون فایل HTML (که معمولاً یه اسم عجیب و غریب داره) رو از روت (public_html) پاک کنی.
- اگه با تگ Meta تأیید کرده، باید بری توی کدهای سایتت (معمولاً فایل
header.phpقالب یا تنظیمات افزونه سئو) و اون تگ متای مخصوص وریفای رو از بخش<head>حذف کنی. - اگه با DNS Record تأیید کرده، باید وارد پنل مدیریت دامنهات بشی و اون رکورد TXT مربوط به گوگل رو حذف کنی.
به محض اینکه اون «توکن» رو حذف کنی، گوگل دیگه اون شخص رو به عنوان مالک نمیشناسه و دسترسیاش خود به خود لغو میشه.
حداکثر تعداد کاربران در هر سطح چقدر است؟
برای تیمهای بزرگ یا آژانسهایی که با مشتریان زیادی کار میکنن، این سؤال مهمیه. گوگل محدودیتهای مشخصی داره (این اطلاعات رو مستقیماً از داکیومنتهای رسمی گوگل میگم):
- کاربران Full و Restricted (غیر مالکها): شما میتونید مجموعاً ۱۰۰ کاربر در این دو سطح (Full یا Restricted) به پراپرتی خودتون اضافه کنید.
- مالکها (Delegated + Verified): مجموع کل مالکها (یعنی ترکیبی از مالکهای نماینده و مالکهای تأیید شده) نمیتونه بیشتر از ۵۰۰ نفر باشه.
- مالکهای تأیید شده (Verified Owners): نکته جالب اینجاست که برای این سطح، یعنی کسانی که مستقیماً با فایل یا تگ مالکیت خودشون رو تأیید میکنن، هیچ محدودیتی وجود نداره.
🏁 جمعبندی (نتیجهگیری)
خب، اینم از سفر کامل ما به اتاق فرمان سرچ کنسول و کلیدهای مختلفش!
اگه بخوام همهی این مقاله رو توی یه جمله خلاصه کنم، اون جمله اینه: «دسترسی، فقط یه تنظیم فنی نیست؛ یه تصمیم بر اساس اعتماده.»
یاد گرفتیم که «Owner» سند قطعی سایته و نباید دست هر کسی باشه. «Full User» رانندهی حرفهای ما (مثل سئوکار) هست که به همهی ابزارها نیاز داره اما مالک نیست. و «Restricted» هم یه تماشاگر محترمه که فقط برای دیدن گزارشها و ایده گرفتن اومده.
حالا تو دیگه دقیقاً میدونی چطور امنیت دارایی دیجیتالت رو حفظ کنی و همزمان به تیمت اجازه بدی کارشون رو به بهترین شکل انجام بدن.
تو چطور؟ تا حالا تجربهی تلخ یا شیرینی از دادن دسترسیهای اشتباه یا درست داشتی؟ برام بنویس چطور دسترسیهای تیمت رو مدیریت میکنی.
